“Dark Paradise” นิทรรศการภาพถ่ายครั้งล่าสุดของ “จอร์จ ธาดา วาริช” ช่างภาพแฟชั่นระดับ Top 10 ของเมืองไทย ผู้โลดแล่นอยู่ในวงการภาพถ่ายมานานกว่า 20 ปี ซึ่งผลงานแทบทุกครั้งของเขามักสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับผู้ชมได้เสมอ โดยในครั้งนี้เขาได้ร่วมงานกับ Cool Girls ทั้ง 50 คน จัดนิทรรศการภาพถ่ายที่รวบรวมภาพถ่ายของพวกเธอที่คัดมาแล้วจำนวน 50 ภาพ จากจำนวนภาพถ่ายกว่า 10,000 ภาพ จากฟิล์มกว่า 300 ม้วน มาจัดแสดงที่ Woof Pack Building แกลลอรี่เล็กๆ ย่อนศาลาแดงเพื่อให้ผู้สนใจเข้าชมและร่วมเป็นเจ้าของภาพและหนังสือ Photo Book โดยรายได้หลังหักค่าใช้จ่ายจะถูกนำไปมอบให้มูลนิธิเพื่อการกุศลทั้งหมด

โอกาสแบบนี้ Sneaka The Street จึงไม่พลาดที่จะพาคุณไปทำความรู้จักกับ จอร์จ ธาดา วาริช ให้มากขึ้นด้วยการบุกไปสัมภาษณ์เขาถึง Woof Pack Building ในขณะที่เขากำลังเตรียมความพร้อมสำหรับงานที่กำลังจะจัดขึ้น และได้พูดคุยถึงที่มาและคอนเซ็ปต์ก่อนจะเกิดเป็นนิทรรศการ Dark Paradise ในครั้งนี้

คอนเซ็ปต์และที่มาที่ไปของนิทรรศการ Dark Paradise

เริ่มจากผมกำลังพยายามหาโปรเจ็คที่ไม่เกี่ยวข้องกับงานประจำ และสร้างรายรับส่งต่อไปถึงงานการกุศลได้ จนเกิดเป็นโปรเจ็ค Dark Paradise นี้ขึ้นมา ซึ่งผมมีโจทย์ง่ายๆ เพียงแค่อยากทำอะไรสักอย่างเพื่อมูลนิธิคนด้อยโอกาส ซึ่งเปรียบชีวิตของพวกเขาก็เหมือนอยู่ใน Dark Paradise และอยากนำเสนอออกมาให้ดูชิคๆ เท่านั้นเอง เพราะสังคมแฟชั่นทุกวันนี้ทุกอย่างต้องพยายามทำตัวให้ชิคเพื่อที่จะขายงานได้ ในขณะที่คนด้อยโอกาสเขาไม่ได้มองในจุดนี้ เพียงแค่มีข้าวกินวันต่อวันก็แฮปปี้แล้ว ผมจึงพยายามทำหน้าที่เป็นเหมือนจุดกลางเพื่อทำให้คนทั้งสองกลุ่มแฮปปี้ทั้งคนที่ได้รับเงินบริจาค รวมถึงคนที่จ่ายเงินซื้อภาพของผมด้วย ส่วนการเลือกนางแบบทั้ง 50 คนนั้นผมมองถึงเนื้องานที่ผมอยากจะทำ โดยหานางแบบที่เหมาะสมเพราะคนเหล่านี้อาจจะไม่มีโอกาสได้ถ่ายภาพแนวนี้บ่อยนัก และน่าจะแฮปปี้กับการถ่ายภาพประเภทนี้ด้วยเช่นกัน

จากนิทรรศการครั้งก่อนที่ถ่ายภาพซูปเปอร์สตาร์ทั้ง 30 คน กับงานนี้ที่เลือกใช้ Cool Girls ทั้ง 50 คนแทน และมีความยากง่ายในการทำงานต่างกันอย่างไร

แน่นอนว่าแตกต่างจากการทำงานร่วมกับดาราครั้งก่อน ซึ่งเหตุผลที่ผมเลือกพวกเธอมาก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีคือพวกเธอไม่สามารถเป็นแม่เหล็กที่ดึงดูดผู้ชมได้เท่าซูปเปอร์สตาร์ดัง แต่ผมก็สามารถทำอะไรกับพวกเขาได้มากขึ้น เพราะการทำงานกับดาราผมต้องใช้ความเกรงใจมากกว่า ห้ามมีความผิดพลาดและดราม่าเกิดขึ้น เช่นเดียวกับงานนี้ที่ไม่ควรเกิดเรื่องดราม่าขึ้น ซึ่งคนที่เสพย์งานก็มีหลายประเภทจึงต้องเตรียมรับมือถ้าหากจะเกิดประเด็นดราม่าขึ้น เพราะผมพยายามทำงานไปให้สุดลิมิตของสังคมและกฎหมายรองรับ

อยากสื่อสารอะไรกับผู้ที่เข้ามาเสพย์งานในนิทรรศการนี้ ?

ไม่รู้สิ ไม่รู้จริงๆ เพราะผมไม่ใช่คนที่คิดมากขนาดนั้นเวลาทำงาน การทำงานของผมเน้นเรื่องของศิลปะและความรู้สึก โดยที่เหตุผลนั้นจะตามมาทีหลัง ถ้าหากจะพยายามหาเหตุผลจากงานของผมมันก็คือเรื่องที่ผมสร้างขึ้นมา ผมทำงานตามความรู้สึก รู้สึกอย่างไรก็ถ่ายภาพแบบนั้น ซึ่งตามคอนเซ็ปต์ Dark Paradise ภาพที่ออกมาคงไม่ใช่สิ่งที่ดูเรียบร้อยสวยงามอยู่แล้ว เพราะภาพทุกใบมันบอกเล่าเรื่องราวด้วยตัวเองอยู่แล้ว ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าคนดูจะมองแล้วรู้สึกอย่างไร ซึ่งผมไม่สามารถตอบแทนเขาได้ บางคนอาจจะมองว่าอาร์ต หรืออาจจะมองว่าเซ็กซี่หรือโป๊ขึ้นอยู่กับการตีความ

สาเหตุที่เลือกใช้กล้องคอมแพ็คฟิล์มในการสร้างสรรค์งานชุดนี้

ผมมองว่าช่วงนี้เขากำลังฮิตถ่ายฟิล์มกัน และพยายามหยิบจับอะไรที่คนกำลังนิยมมาใช้แค่นั้นเอง ซึ่งตัวผมเองเป็นช่างภาพที่อยู่ทั้งสองยุคระหว่างฟิล์มและดิจิทัล ดังนั้นการใช้ฟิล์มไม่ใช่เรื่องยากเกินไปสำหรับผม กล้องคอมแพ็คที่ผมเลือกใช้ครั้งนี้เป็นกล้องคอมแพ็คคุณภาพต่ำราคาไม่กี่ร้อยบาทซึ่งผมซื้อมาจากเว็บไซต์ Ebay ไม่ใช่กล้องยอดนิยมอย่าง Contax หรือ Leica เพราะผมรู้สึกว่านี่เหมาะกับคอนเซ็ปต์นี้ดีด้วย

เบื้องหลังการทำงานให้ได้ภาพนางแบบที่เป็นธรรมชาติ

อันนี้ผมคงไม่มีคำตอบให้จริงๆ เพราะมีคนถามมาตลอดสิบปีที่ผ่านมาซึ่งผมไม่ทราบว่าเพราะอะไรเหมือนกัน เนื่องจากเวลาทำงานผมเป็นคนพูดน้อยมาก แต่ผมจะให้ความสำคัญกับมารยาทและความจริงใจมากกว่า ทุกครั้งที่ถ่ายเสร็จผมจะให้เขาตรวจเช็คทุกภาพ แม้กระทั่งรีทัชเสร็จผมก็จะส่งให้เขาดูอีกรอบ ซึ่งผมทำแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไร ทั่งที่ทุกวันนี้ผมไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ เพราะนางแบบเหล่านี้ไม่ใช่ระดับซูปเปอร์สตาร์ที่ผมต้องมาดูแลขนาดนั้น แต่ในมุมมองของผมคนก็คือคนเหมือนกันหมด มารยาทจึงต้องวางไว้เทียบเท่ากัน

กว่า 20 ปีในวงการถ่ายภาพมีภาพแนวไหนที่ยังไม่มีโอกาสได้ถ่ายอีกไหม

ถ้าถามว่าอยากถ่ายอะไรต่อไหมคงตอบเลยว่าไม่ เพราะหลังจากงานนิทรรศการนี้ก็จะหยุดถ่ายสักพัก ผมมองว่าชีวิตเรายังมีอีกยาว แม้ผมจะเป็นจะเป็นช่างภาพแต่ไม่จำเป็นต้องถ่านภาพทั้งชีวิต คนบ้าอะไรจะมัวถ่ายรูปทั้งชีวิต โลกนี้ยังมีอะไรอีกมากมายที่ให้ลองทำ ถ้าวันหนึ่งผมไม่ได้เป็นช่างภาพแล้วแต่ยังยึดหลักการที่ทำอยู่ตอนนี้ผมว่าชีวิตผมก็ไม่อดตายแล้ว แม้ว่ามันอาจจะมีรายรับที่น้อยลง

เมื่อถึงจุดที่เป็นช่างภาพระดับแถวหน้าของประเทศแล้ว ความท้าทายต่อไปของ ธาดา วาริช คืออะไร ?

ตอนนั้นเราอยากรู้ว่าความรู้สึกของการเป็นช่างภาพระดับท๊อปนั้นเป็นอย่างไร ซึ่งมันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีอย่างเช่นการมีรายรับสูง มีคนส่งของมาให้ใช้ฟรี ไปอีเว้นท์ก็มีที่จอดรถให้ ชีวิตสุขสบาย แต่มันไม่ใช่จุดหลักที่ผมแฮปปี้ เพราะผมไม่ได้ตั้งเป้าว่าอยากเป็นดาราหรือช่างภาพชื่อดัง สุดท้ายแล้วผมยังชอบใช้ชีวิตเงียบๆ มากกว่า แต่ถ้างานมันจำเป็นต้องไม่เงียบผมก็ทำได้บางเวลา เพราะผมถือว่างานก็คืองานอย่าไปลีลามากมาย

ความเปลี่ยนแปลงของอาชีพช่างภาพระหว่างยุคนี้กับยุคก่อน

ทุกวันนี้สื่อโซเชี่ยลเข้ามาและเปลี่ยนแปลงทุกวงการ โลกมันหมุนเร็วและปริมาณของอาชีพต่างๆ ก็เพิ่มขึ้นดูเหมือนจะประสบความสำเร็จง่าย ทุกวันนี้ผมก็ไม่แน่ใจว่ามีช่างภาพรุ่นใหม่เพิ่มมากี่คนในแต่ละปี ซึ่งเหมือนเป็นข้อดีแต่ก็เป็นข้อเสียด้วยคือไม่รู้จะแข่งขันกันอย่างไร ซึ่งยุคผมการจะเป็นช่างภาพคนหนึ่งเป็นนั้นยากมาก สมัยนั้นคนทั่วไปไม่มีใครถือกล้องกันคนที่ถือกล้องก็คือช่างภาพเท่านั้น แต่ผมไม่ได้คิดมากอะไรกับเรื่องนี้ ผมยอมรับกับโลกทีเปลี่ยนไปตลอดเวลา

ความผิดพลาดที่เป็นบทเรียนครั้งสำคัญให้กับ ธาดา วาริช ?

เป็นบทเรียนซึ่งเกิดจากนิสัยส่วนตัวของผมในอดีต ทำให้ทุกวันนี้ผมให้ความสำคัญกับคุณภาพของตัวเองมาก และทุกปีผมตั้งเป้าว่าจะต้องพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นในทุกด้าน เพราะการผ่านโลกมากขึ้นไม่ควรจะทำให้นิสัยเราแย่ลงลง อย่างช่วงตอนอายุ 20 ต้นๆ ผมมีงานเข้ามาเยอะมากทำให้ตัวผมเองรู้สึกกร่างและไม่แคร์ว่าจะถ่ายงานให้ใคร ด้วยความมั่นใจขนาดว่าถ้าผมมีอารมณ์อยากถ่ายแนวไหนผมจะถ่ายเลย โดยที่ไม่สนใจคอนเซ็ปต์ของหนังสือ เรียกได้ว่าเป็นการมัดมือชกเลยเพราะการถ่ายโปรดักส์ชั่นขนาดใหญ่มันไม่สามารถถ่ายซ้ำได้อีก ลูกค้าก็ต้องนำงานไปลงโดยที่ไม่เต็มใจ และทำให้ปีนั้นมีหลายคนถึงขั้นแล็คลิสต์ผมไปเลย

สมัยนั้นผมยังไม่เข้าใจถึงผลกระทบต่างๆที่ตามมา ไม่แคร์ว่าเขาจะโดนถอดสปอนเซอร์หรือกระทบต่อยอดขายอย่างไร นั่นเป็นเหตุให้ทุกวันนี้ผมเลือกที่จะทำงานให้ลูกค้าแฮปปี้มากที่สุด ถ้าหากผมอยากทำงานที่สนองความต้องการของตัวเองผมจะจ่ายเงินส่วนตัวเช่นเดียวกับงานนี้ คือผมมองว่าเราไม่ควรเห็นแก่ตัวที่จะแฮปปี้กับการทำงานคนเดียว อย่างเช่นงานนี้ผมตั้งใจให้ทั้งทีมงาน นางแบบ ผู้เข้าชม รวมไปถึงมูลนิธิแฮปปี้กับผลที่ออกมามากที่สุด ทุกวันนี้ผมจะรู้สึกไม่โอเคมากถ้าหากทำงานเสร็จแล้วรู้สึกดีอยู่คนเดียว

สำหรับใครที่อ่านบทสัมภาษณ์นี้จบแล้วอยากไปชมภาพของ สามารถเข้าชมนิทรรศการรวมไปถึงร่วมเป็นเจ้าของภาพเพื่อทำบุญร่วมกับ จอร์จ ธาดา สามารถเข้าชมงานได้ที่ Woof Pack Space ศาลาแดง ซอย 1 ถนนพระราม 4 (BTS ศาลาแดง หรือ MRT สีลม) โดยงานจะจัดขึ้นตั้งแต่วันนี้จนถึง 8 กันยายนนี้เท่านั้น

ติดตาม ธาดา วาริช เพิ่มเติมได้ที่

Website : http://tadavarichworld.com/
Instagram : @tadavarich